miércoles, 20 de mayo de 2009

LAS MOTOS Y EL CINE II

Esta vez, traemos a esta sección una película basada en un hecho real: Burt Munore, Un Sueño, Una Leyenda (Título original: The Wolrd´s Fastest Indian). El sueño de un neozelandés que se pasa más de media vida mejorando su Indian Twin Scout, para poder realizar su sueño de juventud, batir el récord de velocidad en Boneville Salt Flats en Utah (E.E.U.U.). Esto sucederá en 1.967 y para ello recorre un largo camino en barco y por carretera con un viejo coche al que engancha un remolque con su "bala roja" de 1.920 (¿Os imagináis? récord de velocidad con una moto que en ese momento tenía, nada más y nada menos que 47 años). Burt Munroe tenía entonces 68 años de edad.
Él mismo, construyó en su garaje, de forma artesanal muchas de las piezas que usaría en su motocicleta como pistones, las cabezas de los cilindros... utilizando incluso latas de conservas como materia prima.
Llegado el momento, se encuentra con que al no estar preinscrito no tiene opción a participar en las pruebas, traba que superará con su don de gentes y su bondad, pero sobre todo demostrando a todos su gran pasión: la velocidad.
Desde entonces el récord en categoría de motos de menos de 1.000 C.C sigue imbatido.

Dirección: Roger Donaldson
Interpretes: Anthony Hopkins, Diane Ladd, Annie Whittle, Patrick Flueger, Chris Bruno, Bruce Greenwood, Aaron Murphy, Jessica Cauffield, Walton Goggins
Duración: 127 min.


cartel de la película


el "auténtico" Burt Munroe





9 comentarios:

  1. Miguel
    joer, cuantas novedades!!! ...y eso que solo llevaba una semana sin entrar. No conocía esta peli tiene buena pinta

    ResponderEliminar
  2. ESTE BLOG ES BASTANTE MEJOR QUE EL DE MOTOS VELLAS DO SALNES. ESOS NO SUBEN UN POST NI PAGANDOLES. SABEIS SI LA PELI ESTÁ EN "LA METRO"? TENGO GANAS DE VERLA.

    ResponderEliminar
  3. Buenas!

    Suso, veño contestar o comentario que deixaches no meu blog con respecto ó tema das concentracións jejejej (de bo rollito, eh!)

    Mira, eu penso tal e como están as cousas, hai cousas que se poden aforrar, por exemplo a camiseta. Cando é a primeira vez que vas fai moita ilusión, pero cando xa levas 3 ou 4, a camiseta é máis un estorbo que outra cousa (opinión moi persoal)Ahí está a diferencia de cobrar 25 ou 20€ por cabeza. Ti pensa que se vou con meu pai e coa moza xa gasto 75€ + gasolina + cafés en ruta... vamos, que sobre 35€ por cabeza. O problema non é gastar 35€ nunha fin de semana, que non é nada, o problema é cando hai máis de 3 concentracións por mes e se non vas a todas xa empezan os celos de aquí, celos de alá... ademáis, sabes tan ben como eu, que as "contrarias" ou esposas (mozas, parellas, parellos e todas esas cousas) suelen ser moit reticentes cando dis, sábado marcho ca moto, domingo tamén, o próximo finde igual...

    En canto ó calendario, penso que para o ano haberá que consensuar datas, ou incluso empezar a facer concentracións bienais, como a scooterada vilagarciana, porque senón, estará a cousa moi complicada.

    O dito, esto é unha opinión moi persoal. Eu estaría cada fin de semana de concentración, pero o certo é que como sexan todas iguais, co mesmo esquema de funcionamento e as mesmas motos... isto acábase.

    ResponderEliminar
  4. Para Moncho:
    Supongo que todavía la tendrán en La Metro. Nosotros la alquilamos allí. Vale la pena, ánimate que este finde parece que va a ser casero, que vai chover...

    ResponderEliminar
  5. Para Vespadicto:
    Vou a facerche a réplica, pero tamén de bo rollo (En este blog, como creo que no teu tamén, o que se pretende é ter contacto con outros afecionados e cambiar opinións, información, anécdotas... pero sempre desde o respeto e con bo humor).
    Creo que o da camiseta ou o do pin é o de menos. Habitualmente as camisetas ou outros regalos, son pagadas por distintas casas comerciales que fan de patrocinadores, co cal non é un gasto para a Clube organizador. Eu referíame máis ben ás comidas e ós pinchos. A verdade que non é moi fácil conseguir quen o faga, ademáis de que non é nada barato.
    Polo demáis estou totalmente de acordo contigo. Eu tamén iría todas as semanas a unha concentración, pero non mo podo permitir, son moitos cartos, ademáis tamén me pasa o mesmo, teño muller e dous fillos...
    Creo que se deberían regular un pouco mellor as fechas das concentracións, ainda que creo que é un pouco difícil xa que todos os clubes queren ter o seu protagonismo, e esto é de enteder. Ainda que non ten nada que ver, eu comparo esto co futbol. En Galicia hai cincuenta mil equipos, casi un en cada aldea. E ningún se quere fusionar, todos queren seguir tendo a sua propia identidade. ¿Daste conta o caro que sae esto?, ¿cántos cartos se gastan en mantemento de campos...?. Pois o noso é algo similar. Creo que somos moitos clubes, e tendríamos que estudiar a forma de que as concentracións non se fagan aburridas, para que eston non se acabe. Realmente creo que se pode conseguir, con imaxinación e un pouco de traballo, póndense facer moitas cousas.
    Saludos

    ResponderEliminar
  6. totalmente de acordo.

    non estaría nada mal reducir fechas e organizar concentracións entre dous ou tres clubes.

    ResponderEliminar
  7. O ideal sería facer concentracións por zonas. Por exemplo, a de Padrón e a Rosaliana están moi próximas : Santiago está a un paso de Padrón. Non sería bonito que os dous clubs organizadores fixeran unha concentración común? Eu que sei, saida de Padrón e chegada na Plaza do Obradoiro pasando por distintos puntos da xeografía Padronesa e Compostelana.

    E así con outras zonas e outros clubs. E simplemente unha proposta. Pero que se debería falar nunha reunión dunha posible "Federación Galega de Clubs de Motos Clásicas".

    O logotipo fago eu. jajajajaja.

    Saludos

    ResponderEliminar
  8. Moncho! totalmente dacordo contigo (eu non me atrevía a dicilo tan claramente)

    ResponderEliminar
  9. Vespadicto, eu ainda que non teño moto clásica, algunha idea ainda teño. jajajaja. Graciñas por contestar.

    Suso, non me extraña que Calixto se emocionara coa película. E unha historia que te engancha dende o primer momento. Mira que para ter a parienta o meu lado hasta o final, xa se pode creer. E eso que a ela as motos non lle apasionan.

    ResponderEliminar